شعر نو

خواسته هایش
بی شمار
بال زدن مرغ مگسخوار
شمارشگر

شاعر:علیرضا سعادتی راد

در بند تاریک سلولی انفرادی
از خودت تا خودت پیاده می روی
از دیواری به دیواری
از سیگاری با سیگاری
از فریادی به فریادی
من تو را
اینگونه زیسته ام
و هر شب با خود گفته ام
خدا مرا دوست دارد.

شاعر:جواد تبخ

ندیدی مرا در آینه هرگز
تبری افتاده بر پیشانی من
عصایی گرفته دستانم را
پُر شده آینه از پیری من
تَرک افتاده دیوار اتاق از تنهایی
خانه تاریک شد از این همه درد
بعد از تو انگشتانم شد نوازشگر

شاعر:سینا امیرخسروی

همچون سکّه ای معلّق
بین زمین و آسمان
که نمی داند شیر است! یا خط؟
آرام می چرخد و به انگشتان اَت پناه می برد
مشتت را که می گشایی
بوسه می زند خورشید
بر خطِ

شاعر:مرتضی سنجری

اون خنده هات
مثل یه معجزه قلبم رو جادو می کنه
بس که قشنگه
دلمو آروم می کنه
اون خنده هات
اگه دلم پُر درد باشه
دردام رو خالی می کنه
هر جای زندگی کم آوردم
تو با خنده هات
دلتنگیام رو دور می

شاعر:محمد کیا حبیب زاده

این سکوت دیگر به معنای رضایت قانع نیست /// موج دریاست، به طغیان قانع نیست /// هدیه داد سنگ صبورش را به دریا سیل بند /// جای خالیش صدف پر کرده بود /// دخترک در انتظار یار بر مرکب سوار /// ساخت از سنگ و صدف

شاعر:علی اصغر محمدی له بیدی

محبوب من
حال من با تو خوب است
درست است که گفته اند
نباید راز دل به کس گفت
اما مگر تو هر کسی؟!
من تا قبل از تو نمی دانستم شادی چیست
لذت دیدنت لذت بودنت
برای من
مثل سفر یک فرد کویری به جنگل های

شاعر:میلاد غریبی زاده

همیشه گوشت لُخم و مرغ بریان ، سهم مهمان بود
خوراک ما مرض ، یا اینکه دردی فاقد دارو و درمان بود
جواب حرف ما یامان و صدها گونه زهرِ مار
میان حرف های پوچ مهمان دم به دم قند فریمان بود
من و همشیره

شاعر:علی احمدی

آه از این مکتب و رفتار ما
مرده پرستی شده چون کار ما
کاه نمی ارزد و کوهی شده
ریشه زده بر دلِ خونبار ما
زنده چنانیم که چون مُرده ایم
مُرده چنانیم که دل برده ایم
معدنِ غم های جهانیم ما
ما همه

شاعر:سعيد غمخوار

ز چه بنویسمت ای دوست، که درمانده دلم...
پاک نفس تکله
بداهه/خردادماه

شاعر:بهنام پاک نفـس تکله

خدایا آخرش آدم می شود انسان
هرگزوهرگزاونمی شود بدینسان
آدم شدن هست درتوان انسان
که انسان بتواند شود درهرزمان
اگررفتاروکردارانسانی رافهمید
هرچه خواهد میکند دردم وآن
گاه درما اگرازشیطنت

شاعر:صمد محسنی

مادر! مادرِ نازنینم!
منِ خسته
با غمِ نبودنت سوختم!
اما با خاطره ی بودنت
ماندم!
هرگاه به کنجِ اتاق می نگرم
می بینم سایه ات را
که دست به زیر چانه
خیره مانده ای
به نقطه ای نامعلوم!
هر وقت دلم می

شاعر:عبدالمجید حیاتی

از این دریای وهم انگیز مرا دیگر گریزی نیست
چه میخواهی غم ازجانم در این بیقوله چیزی نیست
شدم چون زورقی کهنه اسیر موج طوفان ها
بشستم دست از جانم که با این غم ستیزی نیست
به شوق وصلت ای دلبر

شاعر:حسین قنبری عدیوی

آری! ، خدا نقاشِ زیبایی ست
زیبا شدی ، مانندِ یک طاووس
با موجِ موهایت چه مأنوسم!
همچون صدف ، در دستِ

شاعر:جواد قره محمدی

شب از پیاله‌ی خیال
سر می رود
کنار

شاعر:حمید درخشان

گرچه عمری در پیِ دیدارِ آزادی گذشت
ماتم از دل می رود آن گونه که شادی گذشت
برّه‌ی جامانده در صحرا سؤالی کرد و رفت...
کدخدای ما چرا از خیرِ آبادی گذشت؟!
مادری دیدم که در کشتارِ فرزندانِ خود
بی

شاعر:مسعود اويسي

سیب یک حادثه بود
هم از آن روز نخست
خاطرت هست هنوز ؟
در حوالی بهشت
من و تو سیب گرفتیم بدست
بی خیال سفر تلخ هبوط
عشق آغازیدیم
پس از آن بود که یکباره زمین
پر شد از آیه ی سیب
آیه را ما دیدیم
و به

شاعر:حمید رضا ناصری

« همرهي به سلمان »
ما بر سر دو راهيم ، يك راه كفر و ايمان
بايد چه راه پوييم ، در اين مدار دوران
راه و وظيفه ي ما ، آيا كدام اينهاس
ياران در اولين بار ، بـر من

شاعر:حسن مصطفایی دهنوی

صبح شروع عاشقانه‌ای است
که گل‌ها را
به استقبال روزهایمان
می‌آورد
آنجا که من در نگاهت
دوباره شکفته می‌شوم

شاعر:سیده مریم وهابی

من قهوه ی چشمان تو را نوشیدم
در سعی و صفای دلِ تو کوشیدم
باشد به دلت مهر من افتد روزی
هر عصر لباس صبر را

شاعر:نیلوفر سلیمانی